Is iemand van u ziek? Laat hij de oudsten van de gemeente roepen; zij moeten een gebed over hem uitspreken en hem met olie zalven in de naam van de Heer. En het gelovige gebed zal de zieke redden en de Heer zal hem oprichten. En als hij zonden heeft begaan, zal het hem vergeven worden
Over het sacrament van de zieken of de ziekenzalving
Het sacrament van de ziekenzalving is een sacrament voor levenden. Het is bestemd voor mensen die getroffen worden door een ernstige of langdurige ziekte, voor mensen die voor een zware ingreep staan, voor bejaarde mensen die gebukt gaan onder de lasten van de oude dag…
Het is een 'sacra momento', een 'heilig moment' voor degene die het ontvangt én ook voor allen die meeleven met de persoon die de ziekenzalving ontvangt. Dit sacrament is echt heilzaam, en helend voor de hele mens, zowel naar lichaam als naar geest.
Als men het tijdig en rustig kan ontvangen is dit een 'sterk' moment voor de zieke, de familie en allen die erbij aanwezig zijn. Het is mooi om te bidden met de zieke en de familie en het sacrament van de zieken te ontvangen, ook als de ziekte of een operatie niet levensbedreigend is. Er wordt best niet gewacht totdat de zieke stervende is of het bewustzijn heeft verloren. Tijdens een langere ziekte kan men dit sacrament meermaals ontvangen of aanvragen.
Praktisch
- Voor dringende situaties komen onze priesters hiervoor heel graag (dag of nacht) aan huis of in het ziekenhuis. U kan op elk ogenblik contact nemen voor de ziekenzalving.
- Met een zekere regelmaat (bij gelegenheid van Witte Donderdag) organiseert onze Pastorale Eenheid in samenwerking met de medewerk(st)ers die regelmatig zieken bezoeken een viering voor zieken en bejaarden die wensen het sacrament van de zieken te ontvangen. Onze priesters, diaken of parochieassistente komen ook graag naar het Woonzorgcentrum voor een ziekenzalving of een ziekenzegen. Aarzel niet om hen te contacteren via deze contact-gegevens.
- In de meeste Woonzorgcentra is er regelmatig een gemeenschappelijke ziekenzalving. Maar men kan er ook op elk moment naar vragen bij de verzorgenden of bij de pastorale dienst.
- Het is belangrijk om er op tijd over te spreken met iemand van de kerk, iemand van de familie of een persoon van vertrouwen.
Op de momenten dat alle levenskracht uit je lichaam dreigt te gaan, wil God je heel nabij zijn
Wat meer achtergrond over de ziekenzalving
Vroeg of laat wordt ieder mens geconfronteerd met ziekte, lijden en dood, persoonlijk of bij dierbaren. Zo'n confrontatie maakt vaak diepe gevoelens los: onmacht, ontmoediging, opstandigheid, eenzaamheid ... Dikwijls komen ingrijpende levensvragen naar boven: waarom ik? Waarom moet ik sterven? Het kan een mens brengen tot revolte tegen God of juist de aandacht aanscherpen voor het wezenlijke. Eigenlijk wil niemand ziek zijn en lijden. Voortdurend zoeken mensen dan ook naar middelen om pijn en lijden te verzachten. De liefdevolle en attente nabijheid van medemensen betekenen voor een zieke heel veel. Met een opbeurend woord en liefdevolle zorg wordt de zieke uit zijn isolement gehaald.
Ook Jezus is bijzonder begaan met zijn zieke medemens. Hij legt hen de handen op, raakt hen aan, bestrijkt hen met speeksel, gebruikt slijk, vraagt dat ze zich gaan wassen ... Hij wil de héle mens genezen, naar lichaam én ziel. Zo richt Hij de lamme op én vergeeft zijn zonden (vgl. Mc 2, 5-12). Sterker nog: Jezus identificeert zich met de lijdenden en zieken: 'Ik was ziek en jullie hebben naar Mij omgezien. Alles wat je voor één van deze minste broeders van Mij hebt gedaan, heb je voor Mij gedaan' (Mt 25, 36.40). Deze identificatie gaat zover dat Hij op het kruis 'al onze ziekten op zich neemt en al onze kwalen heeft gedragen' (Mt 8, 17; vgl. Jes 53, 4).
Jezus geeft zijn kerk dezelfde opdracht mee. Hij zendt zijn leerlingen uit om te genezen: 'Ze gingen op weg en riepen op tot bekering en ze dreven veel demonen uit, zalfden veel zieken met olie en genazen ze' (Mc 6, 12-13). De kerk doet Christus' liefde voor de zieken voortleven in haar pastorale zorg, haar diaconaal dienstwerk, haar gebed. Op dit zorgend omgaan met zieken is het ziekensacrament geënt. Jakobus schrijft er voor het eerst uitdrukkelijk over (zie hierboven). De zieke die gezalfd wordt ontvangt een bijzondere gave van de heilige Geest: een genade van bemoediging en vrede, van troost en moed om over de pijn en de moeilijkheden van het lijden heen te komen. Zijn geloof en vertrouwen op God worden versterkt en vernieuwd.
De ziekenzalving verbindt en verenigt de zieke ook met de Gekruisigde en lijdende Heer. Jezus Christus is solidair geworden met de mens ook in pijn, lijden en dood. Ook op de weg van lijden en ziekte ontmoet men Christus. Het gelovige gebed zal de zieke 'redden' en 'oprichten' volgens de Jakobusbrief. Hier worden paaswoorden gebruikt. De zieke zal opstaan en opgericht worden tot eeuwig leven. Hier weerklinkt de toezegging: het wordt Pasen voor de zieke!
De ziekenzalving is de laatste sacramentele zalving in het leven van de christen (vandaar de oude benaming: 'laatste oliesel'). Ze voltooit de zalvingen van doopsel en vormsel die de christen reeds op de weg van het eeuwig leven hadden gezet. Toch is de ziekenzalving niet het sacrament van de stervenden. Men kan ze ontvangen telkens men ernstige gezondheidsproblemen ondervindt of in levensgevaar terecht komt. Naast de ziekenzalving is er het viaticum (of: teerspijze: spijs voor de reis), de communie voor de stervenden. Deze ontmoeting met de levende Heer begeleidt de zieke op zijn laatste reis. 'Wie mijn vlees eet en mijn bloed drinkt, heeft eeuwig leven en Ik zal hem doen opstaan op de laatste dag' (Joh 6, 54).
(overgenomen van: Prof. Franco - Grootseminarie Brugge)